Vandaag werd me (zoals wel vaker de laatste tijd) gevraagd of ik nog wel tijd heb voor mijn lief…, omdat er op Facebook momenteel zoveel te lezen valt over mijn paard.
Dat vond ik best een grappige vraag en ik dacht erover na tijdens het uitmesten van m’n stal (1 van de weinige momenten van de dag waarop ik tegenwoordig eens écht mijn gedachten kan ordenen en niet 10 dingen tegelijk kan doen, dus eindelijk geen therapeut meer nodig…).

Om de “ongerusten” onder ons gerust te stellen;
Ja hoor, er is echt nog tijd voor manlief, mijn werk, de poezen, vriendinnen, huishouden, bijscholing, etc.
Wél is het zo, dat de tijd die ik naast mijn werk heb, anders is ingedeeld dan voorheen. Koos ik er vroeger voor om overal “Ja” op te zeggen, of ieder “vrij” moment in te zetten om anderen te helpen, iets van (huis)werk te doen of nóg meer kennis te vergaren, kies ik er nu voor dat nog steeds te doen, maar wel met inachtneming van “heb ik voldoende tijd voor mezelf ingepland”….

Dat is soms nog steeds lastig, want ik word nou eenmaal erg blij van anderen helpen, maar eerlijk gezegd blijkt dat “echte bewuste tijd voor jezelf” nóg meer energie, ontspanning en een leeg hoofd geeft.
En dat voelt als…. BALANS!

We delen op Facebook voornamelijk de dingen die ons heel erg bezighouden, hoe fijn we wonen, waar we reclame voor willen maken, welke gerechten/muziek we fijn vinden, etc., waardoor het misschien soms lijkt alsof er niets anders meer bestaat.
Grappig om aan den lijve te ondervinden hoe het digitale tijdperk werkt. En nee, zo kijk ik niet naar anderen…

Ja, ik geef toe… Paard is héél erg belangrijk in mijn leven, maar man en thuis ook, en werk, en vriendinnen, en familie en en en de rest !!

Misschien moet ik daar maar weer eens iets over schrijven… om de digitale BALANS te herstellen …