
Van jongs af aan vind ik spoorwegovergangen met harde bellen enzo best spannend.
Verzorg-paard vindt er niets engs aan en is er al minstens 200x overheen gewandeld met z’n eigenaresse.
Met mij blijft hij echter staan…. Hij spiegelt als de beste…
Blijkbaar heb ik een gekke overtuiging en als ik daar niets mee doe, mis ik iets héél leuks want ik wil héél graag met hem het bos in en dan móeten we er overheen…
Vandaag dus aan de slag, in m’n uppie naar de spoorwegovergang en ook 200x eroverheen, met en zonder bellen, paar squats op het spoor, tellen hoeveel stappen het zijn en hééé, die overtuiging slaat nergens op !!
Paard gehaald en ja hoor, samen met 2 hoefjes in de neus eroverheen !! 🙂
Mooie les; Als je iets echt graag wilt, laat je dan niet beperken door je eigen gedachten !!
PS. Ik ben hartstikke bang in diep water maar aangezien ik bij het bos woon en niet de droom heb binnenkort het kanaal over te zwemmen, laat ik die even zitten…